» معرفی فیلم شنای پروانه

معرفی فیلم شنای پروانه

«شنای پروانه» در روزهای کرونایی بر پرده‌های سینما است و تا این جای اکران علی‌رغم استقبال خوبی که از این فیلم در جشنواره فجر شد نتوانسته است فروش قابل توجهی داشته باشد.

می‌تواند شروعِ خوبی برای «محمّد کارت» در سینمای داستانیِ ایران باشد و هم‌چنین پس از «جان‌دار» ثابت می‌کند که زوجِ جوانِ «حسین امیری‌دوماری» و «پدرام پورامیری» نیز می‌توانند داستان‌‌گوهای خوبی در سینمایی شوند. وقتی چند سال پیش در جشنواره فیلم های ایرانی در کلن، دو فیلم مستند از محمد کارت به نمایش درآمد، گزارشگر رادیو فرانسه، آنها را "تیره، ناامید کننده، ملال آور و گاه خشن و مازوخیستی" خطاب کرد. حالا به نظر می آید کارت برای اولین فیلم داستانی اش نیز چنین قصه و ساختار نفرت انگیزی را انتخاب کرده همچنانکه تارانتینو در هشتمین فیلمش، یکی از کثیف ترین داستان ها و روایت های خود را به تصویر کشید و آن را "هشت نفرت انگیز" نام گذارد.

شروع فعالیت هنری محمد کارت در زمینه بازیگری و کارگردانی تئاتر از سال ۱۳۷۹ بوده است و مستندهای خود را تنها به مشکلاتی که در مرکز توجه فیلمسازان بوده اختصاص نداده بلکه برخی از کارهایش مربوط به شهر زادگاهش شیراز است.

این فیلم‌نامه با تکّیه بر این‌که می‌کوشد از ابتدا تا پایان قصّه‌ای مهیّج و در چهارچوبِ الگوهای ژانر را تعریف کند (نکته‌ای که بسیاری از فیلم‌های به‌اصطلاح قصّه‌گوی جریانِ اصلیِ سینمای‌مان فراموش کرده‌اند و یا از پسِ انجام‌دادن‌اش ناتوان‌اند)، پتانسیلِ درگیرکردنِ مخاطب را دارد که این ویژگی، در اوجِ یکّه‌تازیِ جریانِ ناخواستۀ «پرهیز از داستان‌گوییِ درست و قاعده‌مند در سینمای امروزِ ایران»، یک امتیاز برای فیلمِ «محمّد کارت» به‌شمار می‌آید.

فیلمی از زنی به نام پروانه در حین شنا در استخر در فضای مجازی منتشر می‌شود. حالا هاشم شوهر پروانه و برادرش حجت به دنبال انتقام گرفتن از کسی که این فیلم را منتشر کرده هستند. پلان اول فیلم طناز طباطبایی است مضطرب وحشت‌زده، خیره به آدم‌هایی است که همه جا هستند و هر کدام یک گوشی تلفن به دست دارند. از این جاست که مخاطب متوجه می‌شود با فیلمی آرام روبه‌رو نخواهد بود.

با قتل پروانه با بازی طناز طباطبایی، به‌دست همسرش هاشم که نقش آن را امیرآقایی بازی می‌کند، فاز جدید فیلم شروع می‌شود و باید مقصران پیدا شوند.